foto: sport-events

door pechvogel

Een nieuwe wedstrijd op de kalender, een nieuwe lokatie, een late datum, een pokkevroeg startuur (tja, een organisatie van mister In ‘t Doncker en zijn trouwe crew nie waar 😉 )… het beloofde weer een belevenis te worden. Team Hawi bleek ietske uitgedund het startblad te ondertekenen: enkele Mannen verschenen niet te Velden en 3S nam het zekere voor het onzekere: Stef, Fredje, reismakker Glenn en mijzelf moesten de eer verdedigen.

Berefris was het nog bij aanvang, maar eens in het 18° warme (zuivere) water gedoken in het brede kanaal kwam de sfeer er direct in. Genoeg plaats voor een redelijk incidentvrije zwembeurt, altijd een opsteker! Technisch trok het op niks, maar gevoelsmatig zwom ik redelijk: 35e uit het water, Glenn ietske daarachter, Stef zeer netjes 16e.

Na een prulwissel met natte truitjes, sputterende helmriemkes ed de fiets op…

Ronde 1 startte prima: op de autobaan wat hollanders hun caravans inhalen maar ondanks het samenscholingsverbod (non drafting race) werd het na 10km een groepshappening. Op de terugweg naar de wissel goed gas geven, Timothy, Glenn en Kurt W doen mee en de groepsrit wordt uitgedund. Na het puistje in ronde 2 is de boel opgeruimd en komt Jan De Henau voorbij gestoven. Glenn past even, ik pers er alles uit om het gat wind op dicht te rijden, wat ook lukt. Timothy slaagt er later ook in terug te keren doch laat weer een gat vallen. Geen probleem, leg u nog eens plat, ’t is een test vandaag hé. Maar het gaat veel moeizamer en zelfs met rugwind geraak ik er niet meer bij… Ronde 3: De ‘achtervolgers’ komen terug, dan maar meebollen en hopen in de buurt van Timothy’s looptempo te blijven straks (ijdele hoop uiteraard). Maar uitgerekend op het puistje kan ik niet meer volgen: nu al opgeblazen na 50km, nee toch?? Toch maar eens gestopt en helaas, uitgerekend een eerder herstelde spaak had het begeven waardoor het voorwiel na één draai stil stond tegen de remblok. Het verklaarde gelukkig veel, maar op die moment was het balen. Een frustratieduurloop langsheen het fietsparcours zorgde voor wat innerlijke afkoeling.

Zo zag ik dat Stef er wel in slaagde haar Teschner in T2 te loodsen: Met een zeer deftige “vententijd” vergrootte ze haar voorsprong op de andere dames. Wat ze in de wissels allemaal uitspookt is mij een raadsel maar nagels lakken lijkt mij niet echt nodig om netjes op de finishfoto te staan. Soit, haar lopen ging meer dan behoorlijk en met een 6 minuten voorsprong kon ze ontspannen en met veel opgedane Kona-vertrouwen finishen in een ondertussen zonnige setting.

Volgende match (mét Xentis-wielen!!): 13 oktober!