(de impressie vanuit het hoge noorden)

Team Hawi tekende present voor een weekendje dolle pret in La Roche en Ardenne. Mister De Doncker had immers een nieuwe wedstrijd uit de grond gestampt, de promotie ten top verzorgd en voor je het goed en wel beseft strijken er 500 deelnemers (450 vlamingen gok ik) met hun aanhang neer in het pittoreske stadje langs de Ourthe. Van een invasie gesproken, maar ze zijn daar in ’t verleden al wat gewend geraakt hé…

De sfeer voor, tijdens en na was top! Iedereen had immers een vakantiegevoel en gezonde kriebels in de buik, niet goed wetende wat te verwachten. Dit gold zeker voor Winne, slapen was niet haar strafste ding dit weekend en dat hebben we geweten jammergenoeg.

Was het de suffe slaapkop zondagochtend, of het feit dat het pas mijn 1e wedstrijd van het seizoen was, punt is dat ik samen met de coach als laatste in de barrage sprong! En tien tellen later was het hek van de dam: 499 toneelspelers volgden een workshop van Jan Fabre: “hoe een wasmachine te imiteren”, en ik was de vuile onderbroek in de trommel. Een drama!! Vreselijke taferelen, en ik dacht dat de Wales-Titanic-scene het summum was. Ik heb geen 2 slagen na mekaar kunnen zwemmen, waarom traint een mens daarvoor?? Enfin, eigen schuld dikke bult.

Als 45e (+ alle blanco’s) kom ik fris gewassen aan wal, een minuut na Sylvain Denis, mijn klassieke fietsmakker tijdens menig matchke: de vogel bleek gaan vliegen, rats. Fiets op, samen met de latere winnaar Tymothy Van Houtem die ik nog net tegen een geparkeerde wagen zie knallen tijdens het schoenen aandoen. Maar wat een karakter, 5 minuten later komt hij al langszij met een rode bloedende kin, chapeau! Hem volgend is de aanloopstrook in een ik en een gij voorbij en als +/-20e beginnen we aan de Cielle, de 2e van 13 klimmekes. Hij foefelt nog wat aan zijn wiel, waardoor ik samen met hem boven geraak maar tijdens de klim richting Beffe moet ik lossen: zijn fietstijd later bekijkend blijkt dit gelukkig geen schande te zijn, jawadde!

Eigen tempo doortuffen en ik pik een 5-tal op, rijdend voor de 10e plaats, met oa makker Barry Schrooyen (verdacht stil voor zijn doen, ’t ging snel genoeg precies 🙂 ). Ze blijven plakken. Iets later pikt topper Rob Woestenborgs aan, maar ook onder zijn impuls geraakt de groep niet uitgedund, we rapen wel nog Yeray Luxem en Maxime Verstraeten op. Al keuvelend karren we richting wissel, de jongens op schooluitstap in d’ ardennen.

Rob knalt direct weg richting een 3e plaats, Tim Jacobs, Barry en ikzelf er achteraan. Een beetje aan de boom schudden bergop en ik maak een klein gaatje, ondertussen naderend op Wouter VDM, wat inspirerend werkt uiteraard: In Eupen bleek hij nog minuten te sterk! Iets over halfweg wisselen we van plaats, maar Tim blijft kleven en shit, op 500m van de eindmeet haalt hij mij nog vlot lopend bij. Met de woorden “Allé ’t is nie ver meer” wil hij mij passeren. Maar ik denk: “awel ge hebt gelijk” en ik pers er nog een eindspurtje uit, merci Tim 🙂  , ei zo na een zwalpende nr 7 nog oprapend. Voor wat het waard is: Rob en ik bleken dan toch de snelste van ons groepke aan de meet te zijn.

8e dus. Conclusie: een prachtige loodzware wedstrijd met een paar schoonheidsfoutjes (starten in waves!!!, iets meer seingevers…) maar zeer geslaagd! Zat er meer in? Ik heb het gevoel van wel, het slaaptekort en de mislukte zwemproef, kosten mij een top 5, maar niet getreurd, de conditie blijkt in goede richting te verlopen, op naar de volgende!

Over het team-klassement kan ik kort zijn: Het trok op geen fluit! Raph stuurde zijn kat wegens voorspelde onweders (het was gans de dag stralend weer) en twee van de drie Veldies haalden jammergenoeg de eindmeet niet: de clubmakkers van Trinity(die mij, zwaaiend met hun 1000euro-cheque, plots niet meer kenden 🙂 ) scoorden met een 10e, 12e en 14e plaats als besten in de teamranking, chapeau gasten!

De uitslag.

PS: Schoonbroer Bart haalt een mooie 199e plaats zonder noemenswaardige voorbereiding, en met dezelfde insomnia-momenten. Wat gaat dat geven met een echte velo onder zijn gat ipv een hou u vast: Jan Janssen, woehahahaha!

PS2: Deze wedstrijd gold tevens als WK (=Wilderts Kampioenschap). 2 jaar na de lekke band in Aarschot bemachtig ik eindelijk de felbegeerde titel, buurman Edwin is wederom knap tweede. Wim, de vorige kampioen, niet deelnemend wegens hernia-toestanden en gepromoveerd tot bondscoach, wordt alsnog opgenomen in de einduitslag op een verdiende derde plaats, chapeau mannen!!!