(door Frederik Sleutel)

November, de winter- of beter herfstslaap is stilaan voorbij: de coach schudt zijn volgelingen wakker. Sommigen staan al onder de douche, de meesten hebben nog wat prut in hun ogen, een enkeling draait zich nog eens om en tukt verder.

Zaterdag 12/11 stond de allereerste Team Hawi-zwemclinic op de kalender, van confrontatie gesproken, auw! Snelle vis Jan Dolfyn leidde alles in goede banen en legde de verschillende zwempogingen mooi vast met zijn onderwater-camera. Eenieder kreeg de nodige feedback mee naar huis plus een filmpje dat bij sommigen op Youtube al een ongelofelijke hit aan ’t worden is. Bij Christof en mijzelf was het kalf tijdens de 1000m lange opwarming al onvermijdelijk verdronken, maar we zijn wakkergeschud, dat staat vast!

Team Hawi-Confrontatie 2, zondag 13/11: les quatres cimes!

Een vijftal diehards gingen voor de dubbelslag en namen de volgende ochtend deel aan de prachtige 33.3km lange loopwedstrijd in het Land Van Herve. 17 hellingen, waarvan 4 extra lange (+1.5km elk) dienden het kaf van het koren te scheiden. Deze (gratis!) wedstrijd is werkelijk een pareltje, zeker dit jaar: mistig en koud in de dalen maar een stralend zonnetje bovenop de vele heuvelbulten, met prachtige uitzichten.

Team Hawi deed het uitstekend! In groep gestart werden de eerste 45min (11km) samen ‘opgewarmd’. De opeenstapeling van hoogtemeters maakt immers dat velen zich nog voor de finale opbranden, na 21km is het nagenoeg enkel nog bergop. Het weldoordacht doseren van de krachten is dé sleutel tot succes.  Rookie Raphael heeft dit eerste deel meer achterom gekeken dan vooruit, tot het verlossende gebaar kwam dat hij zijn eigen tempo mocht zoeken. En of dat gelukt is: een schitterende 9e plek toont aan welk potentieel er in deze lichtgewicht zit!

Niet veel later druppelden de anderen binnen: Jan D en Rob B finishten op amper 30sec van elkaar rond de 40e plaats. Stefanie, jammerde zich een weg naar boven (’t is mijn parcours nie’) om uiteindelijk zelfs 6e dame te worden! Ikzelf eindigde, mezelf verrassend, op een 11e plaats. Met minder dan het absolute minimum aan voorbereiding en verzuurde zwembenen vreesde ik bij aanvang het ergste, maar de ‘leut’ van het afzien maakt veel goed als je pacman kan spelen onderweg! De laatste 500m kruip je bijna letterlijk naar boven richting de schijnbaar onbereikbare zonovergoten finishlijn om dan in de laatste meters heerlijk opgeslorpt te worden door het oorverdovende lawaai van een bende trommelaars: veel mooier kan een aankomst niet zijn, of je nu laatste of eerste bent!

De afwezigen hadden ongelijk, mijn gedacht.

Volgende confrontatie: de bike-inspanningstest, slik…