Aloha,

Ja, het is achter de rug. De plaatsen zijn gekend en de punten verdeeld. We hebben er van genoten.
Natuurlijk is de prachtprestatie van Sam er één voor in de boekskes.

De zwem is bij de meeste wat tegengevallen. Zoals gewoonlijk is de zwem hier ellendig, veel slaag en stoempen krijgen en blijven vechten. Het zwemgevoel was redelijk doch als hij zijn tijd van 1.09  zag was dit niet goed.
Op de fiets kwam hij niet vlot op gang maar vanaf het keerpunt in Hawi was hij opgewarmd en kwam het goede gevoel er.
Gelukkig waren er geen hevige zijrukwinden. Wat wind op de kop en het fietsen ging vlot.
Het was terug warmer maar het had voor Rudi nog wat warmer gemogen. De temperatuur in energielab was te verdragen en
niet overdreven.
Rudi heeft zijn eten iets anders aangepakt, nog constanter en beter gespreid eten, en dit heeft blijkbaar geholpen.
Hij is goed kunnen blijven lopen en de wedstrijd wordt zoals steeds beslist in de marathon. Van zijn loop was hij het meest tevreden.

De verrassing was er in energielab. Blijkbaar kon je aanmoedigingen SMS-en en deze verschenen dan op een groot scherm.

Daar stond RUDI VAN AELST: YOU ARE MY HEROE. Dit kwam van Leonardo, fietsmaatje en garçon in het hotel in Lanzarote. Dit doet toch wel iets en geeft je een extra boost.

Dus toch content met zijn 09.41 uur en top tien plaats in de age groep.
Met een Bent Andersen in je age-groep die ook 47 is en een tijd heeft van 09.12 uur, heb je natuurlijk een meer dan verdienstelijke en outstanding winnaar.Het koerske is goed verteerd.
Na de wedstrijd lekker eten en terug feesten tot de laatste deelnemer binnen is aan de finishline.
Gisteren was het ne luie dag. De supporters waren ook moe. Ik had zelfs blaren onder mijn voeten en ik stapte moeilijker dan Rudi.

Liesbeth De Schryver en Michel waren op de koffie. Nadien zijn we samen gaan snorkelen op het turttle-strandje.
’s Avonds was er de award-party. Er was met de Belgen afgesproken zodat we samen aan tafel zaten en konden juichen voor Sam en Eli.
Na het officiële ging het richting Lulu’s.
Tine, Sofie en Bert waren er ook. Tine was heel content met haar 12 de plaats. Dus er kon toch gefeest worden.Het triathlon-spelleke is over. Hoe zeggen ze da, in schoonheid eindigen?
Volgende week gaan we naar Maui waardat we ook gaan supporteren voor de X-terra.

Rudi ziet er al naar uit om de nieuw mountainbikes te gaan bekijken. Misschien staat er wel ene tussen voor hem.
Het ironmancircuit, heeft hem gehad. Het is schoon en plezant geweest.

Dit wil niet zeggen dat de mens aan rusten denkt of dat triathlon volledig stopt.
Er zijn nog andere plezante uitdagingen.
De Hel van Kastel komt eraan. Volgend jaar de X-man in Brighton en als zijn loopmaatje terug meewil staat de Trans-alpinerun op het lijstje met stip genoteerd.Nu nog even vakantie. de vorige keren zijn we na de wedstrijd steeds direkt naar huis gegaan.

Rudi is hier nog niet verder geweest dan het fietsparcours.
Hoe kun de nu naar Hawaii gaan en nooit in Honolulu  zijn geweest? Dus nu gaan we nog naar Honolulu en Maui.
We zullen er samen eens over denken wat er nog op het sportprogramma komt.
Zolang dat de sport verbonden blijft met onze vakanties op schoon lokaties is het voor mij allemaal goed.

Frederik volgend jaar kan je terug zelf uw verslagskes schrijven, dan zullen  wij uw tussenstanden doorsturen!
Bedankt allen voor de support!

Mahalo
Anne-Marie en Rudi