Na de voorgaande liflafjes is nu eindelijk de eerste deftige maaltijd van hét tri-seizoen achter de kiezen, buikje vol. Het was een goe bistroke, maar geen topgeregje; verkeerde keuze op de kaart gemaakt.

In mensentaal: De dagen voorafgaand de wedstrijd wat te veel (sportieve en andere) hooi op mijn vork genomen: ik wist ’s ochtends vroeg toen mister Barry mij kwam oppikken dat het met dikke poten ging gaan vandaag. Maar! De goesting om nog eens te koersen was er wel. Het is immers al van 2009 geleden dat ik nog eens in een vlaams matchke meespeelde. En er is eigenlijk niks veranderd: ook al worden de spelregels op voorhand duidelijk uitgelegd, er zijn altijd een paar jojo’s die geen nederlands verstaan. Niet getreurd, de vele bekende gezichten en de amikale sfeer voor en na de match maken veel goed!

Zwemmen: 63e — Blijf zitten, geen staande ovatie aub, maar ‘k was er tevreden mee.foto SMO: walk on water

Wissels: Een schande!! Smijt gerust wat tomaten, het is verdiend. Wat ik zondag liet zien, zal nog wel eens terugkomen tijdens een onrustige nacht, ik bespaar jullie de details.

Fietsen: 8e — ’t Is dat de wissels zo dramatisch waren dat ik het fietsen kan relativeren, maar trots ben ik er niet op. Door het geklooi om al fietsend in mijn schoenen te raken, vloog Sylvain Denis mij voorbij (hij zwom 1min trager!!). Daarna heb ik 20km lang tegen hf175 alles gegeven om meter per meter dichter te geraken, wat nét lukte in de velden na het kaske in de 1e ronde.

Het overige deel van het fietsen was weinig soeps: Sylvain vloog naar voren, maar ik kon hem weinig of niets helpen. We, sorry hij, raapt god en klein pierke op, ik volg lijdzaam.

En dan begint het spel: er vormt zich stilaan een groepke stoempers, letterlijk een enkeling komt eens aan kop, maar het merendeel ‘zuigt’ zich naar de wissel toe. Referees aan de overzijde van de vaart zien het gebeuren en fluiten en brullen dat het geen naam heeft, maar tot mijn grote verbazing komt er geen enkele naast ons rijden; het had een schoon kaartenspel opgeleverd… Het is de eerste keer dat ik geen vooraanstaande rol heb kunnen spelen tijdens het fietsen en het zal mij geen tweede keer overkomen. Liever op kop de idioot uithangen, dan dit.

Lopen: 5e — Beetje hetzelfde verhaal: Ruim als laatste van de groep uit de wissel, gestaag opschuivend zonder echt over flitsende benen te beschikken. Zeer mooi maar lastig parcours. Snelle Vriend Jan, geeft per ronde tips over de achterstand tot de voorliggers wat helpt om gemotiveerd te blijven lopen (Als dank speek ik hem blijkbaar onder, wanneer ik de eindmeet overschreid, sorry sorry sorry!!). Pacman spelen dan maar: Van de +/-18e plek, naar de 10e, 9e en uiteindelijk 8e eindplek. Wouter eindigde 12sec voor mij, ‘k had hem niet opgemerkt tussen de meute… jammer, die kon er nog wel bij.

In ieder geval was het zeer leuk er nog eens bij te zijn: wat stressen voordien, koerske afhaspelen en nadien twee Leffes met de top van de Klein Brabantse volleyscene. Daar doet ne mens het toch allemaal voor hé…

Last but not least: een ongelooflijke proficiat aan Bart Colpaert! Die had duidelijk niet in hetzelfde bistroke gegeten, maar in een of ander Izegems sterrenrestaurant.