Het vierde jaar op rij al sta ik, samen met Loïcs uitgebreide trainingsgroep, aan de start van deze klassieker in de brusselse regio. Elk jaar opnieuw starten er een kleine 1000 deelnemers aan de 20km en een 800-tal aan de 10km-variant doorheen het schone glooiende Zoniënwoud. 6 euro inschrijving, alles relax, hier en daar een (nog) onbekende wc zonder files, geen onnodige snelle startvakken (wie snel is, staat van voor, wie weet dat hij dat niet is, schuift achteruit)… het contrast met de vlaamse klassiekers kan niet groter zijn. Door omstandigheden was het parcours wat gewijzigd en een km langer geworden, met een mooi klimmeke als afsluiter ipv de klassieke afdaling. PR’s moesten er vandaag niet verwacht worden, de eindplaats dan maar.

Vorige 3 edities sloot ik af met een 8e, 7e en 6e plaats, ieder jaar een scheet sneller. Echter een stomme spellingfout hield mij in de sprint van de 5e plek tijdens de laatste editie… Vergeven ok, maar vergeten, nooo. En jawel, taalvirtuoos Wim De Vilder was weer van de partij. Geen schrijffouten te permitteren dit jaar dus!

6km liepen we zij aan zij, maar een klein kloofje op het winderige rechte stuk zorgde voor enige afscheiding, die zéér traag wat groter werd. Een boswandeling kon ik de rest niet bepaald noemen: gedurende 12km deed elke seingever mij teken dat de eerste achtervolger op 50m achterstand hing, auw.

Doch wie net zoals ik afgelopen dinsdag deze reportage (http://www.een.be/programmas/koppen-xl/kom-mij-maar-halen) gezien heeft, weet dat de “pijn” om tegen hf189 met compleet verzuurde benen de laatste meters bergop naar de meet te knallen om de 3e plek veilig te stellen, eigenlijk puur genieten is. Het was mij weer een aangenaam genoegen, op naar de volgende.

PS: Ter info, Wim eindigde ietske later als 6e…

PS2: Team-makker Loïc maakte van zijn deelname dit jaar een stevige duurloop en eindigde ondanks rugklachten als 99e.